zaterdag 1 december 2012

Van potscherven naar schervenpot


Morning Glory, is een tijd van lofprijs en aanbidding tijdens het vrouwenweekend van stichting “Epafras” in Bantega. ’s Ochtends om 7 uur komt ieder die dat wil naar de kapel om God te aanbidden en in Zijn aanwezigheid te zijn. Het was de eerste keer dat ik daar was en ik had geen idee wat de Morning Glory zou inhouden.

We hadden met begeleiding van een piano een paar liederen gezongen, toen ik in mijn hoofd hoorde dat ik Johannes 8 moest lezen. Ik weet wat daar staat. Het is het verhaal van de overspelige vrouw. Ik identificeerde mij op dat moment met die vrouw. Net als veel andere mensen heb ook ik altijd veroordeling gehoord. Het was nooit goed wat ik deed en als het aan andere mensen had gelegen, dan had ik geen bestaansrecht.
Jammer genoeg negeerde ik die stem en liep daardoor een stuk bemoediging mis die God mij wilde geven. Maar God liet het daar niet bij.

Even later zie ik in de geest heel veel steenrode potscherven voor mij op de grond liggen. Het was niet meer te zien wat het oorspronkelijk geweest was. God nam witte klei en stopte al die potscherven daar in. Steeds meer witte klei kwam er aan weerszijden omheen, terwijl Hij met vaardige handen de klei met potscherven boetseerde tot iets compleet nieuws. Het werd een prachtige witte kruik. Het leek op een oliekruik, maar dat was het niet. Er zat namelijk geen schenktuit of handvat aan. Het was een sierlijke ellipsvormige vaas of kruik, van boven toelopen in een smalle hals. Je kon hem alleen dragen als je er je armen helemaal omheen sloeg, het beschermend als een kostbaar en breekbaar iets.

God toonde mij dat mijn leven helemaal kapot was en niet meer beantwoordde aan het beeld dat Hij had geschapen. Hij nam het ter hand en door er Zijn reinheid aan toe te voegen, maakte hij er weer een nieuwe creatie van, in smetteloos wit. Niets verspilde Hij. Al die scherven werden opnieuw gebruikt en maakten de kruik sterker dan voorheen.
Juist door al die scherven binnenin was de vaas extra stevig geworden. Niemand zag aan de buitenkant de scherven en ze waren ook niet meer belangrijk. Het was een perfecte kruik en alleen de Maker wist wat de basis was van de kruik.
Wanneer de kruik in beweging was, dan waren daar liefdevolle armen omheen om het te beschermen.

De kruik voldoet weer helemaal aan het beeld wat Hij in gedachten had toen Hij het maakte en dat is wat ik nu ben: een smetteloze witte kruik, versterkt en opgebouwd door alle pijn en verdriet die het gebroken leven met zich mee heeft gebracht. De kern was goed, maar werd  gebroken. Vanuit mijn gebrokenheid heeft Hij iets nieuws gemaakt.
Voor mij geen veroordeling meer, maar in plaats daarvan koesterende liefde. Een liefde zoals alleen mijn Maker voor mij kan hebben.




1 opmerking: