En het berouwde de Here God dat Hij de mensen geschapen had

Iemand had in een gratis verstrekte krant een goed artikel gelezen, over de verschillen in werkwijze tussen de vier generaties die tegenwoordig op de werkvloer te vinden zijn. Ik wilde daar wel iets meer over weten, juist omdat we daar in het dagelijkse leven toch wel mee te maken hebben.

Het fijne van internet is dat we doorgaans het gevraagde gauw kunnen vinden, zo ook dit artikel. Mijn eerste zoekopdracht gaf een voorpagina van een krant die ronduit schokkend was! Een halve pagina vullende foto van een aantal vrouwen op een rij met nagenoeg blote billen met als begeleidende tekst ‘als je heer maar goed zit’. Vergeleken met deze foto zijn de grote billboards over een bepaald merk ondergoed bijna preuts.
Even verderop ging het over een meidengroep die een pornofilm ging maken en daaronder stond een reclame voor het mannenblad Playboy, waar een geproportioneerde celeb van 49 jaar uit de kleren ging en trots haar blootfoto’s toonde aan de pers.

De tekst van Genesis 6:6 kwam in mijn gedachten. Toen berouwde het den Heere, dat Hij den mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem aan Zijn hart.

Dit raakte míj diep in mijn hart. Er is niets overgebleven van de volmaaktheid die we vijf hoofdstukken eerder zien in de Bijbel, nadat God hemel en aarde geschapen heeft met alles wat daarin is en vanuit Zijn verlangen om Zijn liefde te kunnen delen, de mens als kroon op Zijn schepping. Hij wilde een innige relatie met ons hebben, die op liefde en vrijheid was gebaseerd. Van die vrijheid heeft de mens gretig (mis)gebruik gemaakt.

Zou het voor de zondvloed met de ontsporing van de mens erger zijn geweest dan nu? Ik betwijfel het. Ook Prediker schrijft dat er niets nieuws is onder de zon.

Vallen de mensen Hem tegen? Hoe zit het dan dat Hij alles al voor de grondlegging der wereld weet, dat Hij al bekend is met ons hele leven? Opnieuw raadpleegde ik internet, nu met deze Bijbeltekst als zoekopdracht. Ik vond diverse goede artikelen over deze tekst, maar één wil ik er toch even uitlichten.  

Feitelijk komt het erop neer dat het Hebreeuwse woord nicham op deze plaats niet correct is vertaald.
De betekenis van het woord is ‘verdriet en vertroosting’. Citaat van een website Als je het zo leest, bemerk je: God spant Zich tot het uiterste in, …ja, Ik troost Mij, ja, Ik maakte hen…God heb één troost: Ik heb ze gemaakt, Ik ben er verantwoordelijk voor. Als er staat: “De Here troostte Zich”, betekent dat uiteraard dat God verdriet had. Maar in het Hebreeuws is het één woord: “verdriet en troost”. Gods berouw is een onpeilbaar verdriet, zo groot als Hij Zelf is. klik hier om het hele artikel te lezen.

Bij God is ‘berouw’ niet het spijt hebben van een beslissing, maar het toont wel Zijn betrouwbare aard en het is allemaal gebaseerd op Zijn onvoorstelbare liefde. God doet wat Hij zegt. Als mensen weten wij wat ‘berouw’ inhoudt en wellicht kunnen we zo een heel klein ieniemienie beetje van de emoties van God begrijpen.

Uiteindelijk vond ik via een andere zoekopdracht het gevraagde artikel waar het tenslotte allemaal om begonnen was. Ja, het blijkt dus dat er inderdaad een groot verschil zit in de werkwijze van de vier generaties die we tegenwoordig op de werkvloer vinden. Het verschil is niet alleen op de werkvloer merkbaar. Nee, het is duidelijk zichtbaar in de normen en waarden die we de laatste decennia door de generaties heen signaleren, of beter gezegd, het gebrek er aan.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en nog steeds ben ik gechoqueerd door wat ik onbedoeld heb gezien. Maar dat zal dan wel komen omdat ik nog van een andere generatie ben.